Zweet druppelt vanuit mijn hals langzaam omlaag. Mijn gezicht glimt. Het is heet. En ik geef me er steeds meer aan over. Ik ben aan het bijkomen. Aan het genieten. Leef in het moment. Nu wel. Maar dat kostte een paar dagen. Want ik stapte vol in mijn bekende valkuil: ik moest van alles van mezelf. Terwijl dat juist het laatste is wat ik hier zou ‘moeten' doen…
Tijd voor mezelf
Ik ben op een prachtig strand op Bali. Ongelooflijk dat ik hier ben. Weer net zoals ‘vroeger’ alleen op reis. Me time. Ik had een verlangen om ver weg te gaan. Om bij te komen en op te laden. En nu zit ik hier. Met mijn voeten in het zand. De zon op mijn gezicht. Met een heerlijke smoothie van mango & kurkuma (en nog wat gezonde dingen). Ik hoef even helemaal niets. Doe alleen dàt waar ik zin in heb. Ooo wat voelt dat goed!
Van alles moeten
Maar, dat kostte wel even een paar dagen. Want ik stapte weer lekker in mijn oude valkuil van ‘moeten’. Want hallo Ik was natuurlijk niet helemaal naar Bali gekomen om niks te doen. Dus ik wilde meerdere eilanden bezoeken, road trips maken, allerlei tempels en watervallen zien en nog zo veel meer. Ik had een hele lijst met dingen te doen en te zien. Inclusief een planning voor de resterende weken. En, ik lag al achter op schema. Want na een reis van bijna 28 uur was ik moe. Heel moe. Ik had ontzettend last van een jetlag (meer dan normaal). Lag tot 4 uur ’s nachts naar het plafond te staren. En ik had ook nog eens last van mijn rug. Dus hoe graag ik ook ‘wilde’ starten met mijn programma, mijn lichaam zorgde er voor dat mijn plannen niet door gingen. Ik MOEST rustiger aan doen.
Het kwartje
Ineens viel het bekende kwartje. Na weer een slapeloze nacht zat ik op het strand. Ik had mijn ogen dicht. Luisterde naar het kabbelen van de zee. Het tjirpen van de vogels. Ik rook de zilte zeelucht. En het was alsof er een deken van rust over me heen kwam. Ineens besefte ik (dat kwartje) dat dit is wat ik wilde. Rust. Niets moeten. Geen agenda. Géén gesleep met koffers. Genieten in het moment. Dus ik besloot te blijven in het plaatsje waar ik inmiddels een paar dagen zat. Niks meer te plannen en per dag te kijken. Dat vallende kwartje was een paar dagen geleden. En vanaf dat moment slaap ik als een roos. Mijn rug voelt beter. Het gehaaste gevoel is weg. De rust is terug. En, ik geniet.
Lekker schrijven
Dat is ook niet zo moeilijk hier op Bali. Een plek waar het tempo zo veel lager ligt.Tja, je hebt ook niet zo veel keus, want het is hartstikke warm. Wat zeg ik: bloedheet! Terwijl ik deze blog schrijf druppelt het zweet in mijn hals langzaam omlaag. Inmiddels heb ik het opgegeven mijn gezicht telkens af te vegen. En ik merk dat ik me er steeds meer aan over geef. Ik raak er al aan gewend. Wat is het fijn om even niks te moeten. Alleen te doen waar ik zin in heb. En, vanochtend had ik ineens behoefte om te schrijven. Dus heb ik me geïnstalleerd bij een heel leuk strandtentje en ben ik begonnen aan deze blogpost. Niet nadenken. Gewoon schrijven. En voilà. Zo fijn dit! Mmm, ik heb zo’n vermoede dat ik nog meer ga schrijven deze vakantie. Maar nu niet. Want ik heb nu een andere behoefte: afkoelen! Dus ik duik zo lekker het water in.
Liefs, Nicole
❤ Be Gr8
P.S.: Deze blogpost heb ik tijdens mijn vakantie op Bali geschreven. Inmiddels ben ik al weer even terug. En, ik heb nog meer geschreven. Dus houd mijn Blog in de gaten.
Comments